الکترونیک و کامپیوتر  

از ابتدای سال 2005 مرسومترین کارت حافظه مورداستفاده، کارتهای SD شده است. ظاهر SD و MMC تقریبا مشابه هم هستند، ولی از لحاظ فنی با هم تفاوت دارند. بعضی از دوربینهایی که از SD استفاده می کنند می توانند MMC را هم استفاده کنند که در این مورد باید به دفترچه راهنمای دوربین مراجعه نمایید. کارتهای SD نسبت به کارتهای MMC خیلی سریعتر هستند. ظرفیت کارتهای SD از 16 MB تا 2 GB موجود می باشد. همانند سایر کارتهای حافظه، کارتهای SD نیز با سرعتهای انتقال مختلف تولید شده اند. بیشتر کارتهای SD دارای سرعت انتقالی در حدود 2 MB/s می باشند. اما کارتهای SD ای به بازار ارایه شده که دارای قابلیت انتقال دیتا بین 8 تا 10 مگابایت در ثانیه هستند. که از آن جمله می توان به کارتهای ATP 60x، SanDisk Ultra III یا Extreme اشاره نمود. سرعت انتقال بالا برای ضبط ویدئو با کیفیت فریم در ثانیه بالا یا ترکهای صوتی کیفیت بالا عامل مهمی می باشد. بسیاری از سازندگان دوربینها ی دیجیتال فیلمبرداری با کیفیت 30 fps را تنها با استفاده از کارتهای SD حافظه سرعت بالا تضمین می نمایند.  

 2- MiniSD Card

این مدل از نظر کارکرد بسیار شبیه برادر بزرگتر خود یعنی نمونه SD است فقط از نظر اندازه نصف آن است و معمولا در تلفن های همراه، MP3 Player ها و دوربین های دیجیتال ظریف که نیاز به اندازه کوچکتر کارت دارند مصرف میشود. این کارتها، از لحاظ الکترونیکی و نرم افزاری با کارتهای SD معمولی سازگار می باشند و آداپتوری هم برای استفاده این کارتها با دستگاههای کارت SD وجود دارد. کارتهای Mini SD دارای 21 /5 میلیمتر طول، 20 میلیمتر عرض و 1 /4 میلیمتر ضخامت می باشند. 

    3- CompactFlash I ,II   یا  CF I,II

کارتهای CF درون خود هم تراشه های حافظه و هم مدارهای کنترل کننده را دارا می باشند. بیشتر دوربینهای دیجیتال از کارتهای CF استفاده می کنند و می توانند بدون مشکل از کارتهایی با ظرفیت 1 GB یا حتی 2 GB استفاده نمایند. دو نوع کارت حافظه CF وجود دارد: نوع 1 Type I (با ضخامت 3 /3میلیمتر) و نوع2 Type II (با ضخامت میلیمتر)

دوربینهایی که اسلات نوع 1 را دارند نمی توانند از کارتهای نوع 2 استفاده نمایند، ولی دوربینهای دارای کارت حافظه نوع 2 می توانند از کارتهای نوع 1 نیز استفاده نمایند.

کارتهای CF نوع 1 هم اکنون از محدوده 8 MB تا 8 GB وجود دارند. SanDisk که یکی از سازندگان معروف فلش رم ها و کارتهای حافظه است اعلام نموده است که کارت CF Ultra II آنها ظرفیتی در حدود 8 GB دارد.  

       4- Smart Media یا SM

کارتهای SM دارای کنترل کننده نیستند و تنها یک حافظه ساده می باشند که درون یک پوشش پلاستیکی قرار گرفته اند. مدار کنترل کننده باید درون دوربین وجود داشته باشد و این باعث می شود دوربینهایی که قبل از 2001 ساخته شده با کارتهای حافظه بالای 64 و 128 مگابایت سازگار نباشند. حداکثر ظرفیت این کارتها 128 MB است. چون هیچ سازنده ای دیگر از این نوع کارت استفاده نمی کند این نوع کارت تقریبا منسوخ شده اند و دیگر کسی به فکر افزایش ظرفیت آن نیست. فوجی و الیمپوس دو شرکتی هستند که بیشتر از سایرین از کارتهای SM استفاده می کردند، ولی هم اکنون کارتهای XD را جایگزین نموده اند.  

       5- XD-Picture Card یا xD

شرکتهای الیمپوس و فوجی ژاپن با مشارکت یکدیگر کارتهای XD را توسعه داده و نوع جدیدی از کارتهای حافظه را معرفی نمودند که با طراحی بسیار فشرده در حد یک تمبر پستی، قابلیت داشتن ظرفیتی در حدود 8 GB است و با مدلهای مختلفی از دوربین های دیجیتال سازگار است و قیمتی قابل رقابت با کارتهای SM دارد. کارت XD با قابلیت حافظه مناسب جوابگوی کاربران امروزی دوربینهای دیجیتال می باشد و ضمنا مبدل PCMCIA و مبدل CF و نیز مبدل Dual XD و مبدل SM برای کارت خوانهای USB برای این کارت موجود می باشد. هم اکنون کارتهای 512 و اخیر 2 GB در بازار موجود می باشد.  الیمپوس با استفاده از تکنولوژی سلول چند سطحی (MLC) توانسته است کارت XD با ظرفیت 1 GB را روانه بازار نماید که این کارتهای XD سری M قابلیت افزایش ظرفیت تا 8 GB را دارا می باشد. تکنولوژی MLC مقدار اطلاعاتی را که می توان در یک سلول تکی حافظ نگهداری کردد دو برابر می کند و ضمن افزایش ظرفیت هزینه ها را کاهش می دهد.  

  6- Memory Stick یا MS

 سونی در سال 1998 تولید حافظه فلش خود بنام Memory Stick را آغاز نمود که تا کنون در بسیاری از دوربینهای عکاسی و هندی کم های سونی استفاده شده است. این کارتها با حافظه 4 تا 128 MB موجود می باشند.تا قبل از 2003 کارتهای MS وجود داشتند که کاربر می توانست با استفاده از یک سوئیچ روی کارت یکی از دو بانک 128 MB کارت را استفاده نماید و در واقع ظرفیتی در حدود 256 MB را در اختیار داشته باشد. ولی شرکت Lexar یکی از سازندگان معتبر و معروف کارتهای حافظه به همراه Sandisk به ساخت کارتهای حافظه MS روی آورده اند.

کارتهای MS جدید تولید شده توسط این دو شرکت ظرفیتی در حدود 2 GB و اخیرا 4 GB دارد که از نوع کارتهای MS Pro می باشند. کارتهای MS Pro با دوربینهای سونی تولید قبل از 2003 به غیر از Sony F717 سازگاری ندارند. حتی برای استفاده از کارت خوان باید از کارت خوانهای جدید استفاده نمایید و کارت خوانهای قدیمی نمی توانند از MS Pro استفاده نمایند.

کارتهای MS Pro دارای سرعت انتقال بالاتر در حد 160 MbPs هستند.

کارتهای MS Pro DUO دارای طولی در حدود نصف طول کارتهای MS هستند. برای استفاده از این کارتها در شکاف کارت MS باید از مبدل مربوطه استفاده نمایید. سونی در دوربین کوچک خود بنام T1 از این کارت کوچک استفاده نموده است.

     حافظه ی پیشرفته ی DDR3

 حافظه ی DDR3 حدود شش ماه پیش به بازار معرفی شد تا جایگزین تکنولوژی اشباع شده ی DDR2 شود. درحالی که انجمن مهندسی يكپارچه سازي قطعات الکترونیکی (JEDEC) سرعت حافظه های DDR3-800 تا DDR3-1600 را تعیین کرده است، توليد كنندگان حافظه های الکترونیکی تا 20% از بیشترین سرعت تعيين شده تجاوز نموده اند. با وجود اینکه حافظه های DDR3 با سرعت های 1066 و  1333 به دلیل گرانتر بودنشان نسبت به DDR3-800 هنوز ماهها طول می کشد تا عملاً وارد کار شوند، سازندگان بسیاری در این زمینه قطعات DDR3-1600 را پیشنهاد می کنند و بعضاً از تولید محصولات DDR3-2000 خبر می دهند. اخیراً با نگاهی به چند قطعه ی DDR3-1333، متوجه می شویم که زمان ظهور محصولات پیشرفته تر فرا رسیده است.

 از زمانی که Overclocking (افزایش میزان پردازش  CPUبيش از مقدار نامي آن)  تبدیل به یک امر رایج شد، طرفداران و پیگیر کنندگان حافظه های کامپیوتر شاهد طی شدن جریانات جالبی بوده اند. بعد از آنکه Intel و AMD به منظور جلوگیری از عملکرد سریعتر از حد مجاز CPU سرعت پردازشگرها را محدود کردند، تولید کنندگان مادربورد گزینه هایی را برای دور زدن این تنظیمات معرفی نمودند. افزایش سرعت Bus (گذرگاه داده ها) معادل است با افزایش دیگر متغیر های لازم برای تعیین سرعت clock پردازنده، از اینرو سد و مانع افزایش clock برای FSB (گذرگاه رابط CPU و RAM)  بطور قابل ملاحظه ای کنار گذاشته می شود ولی در عوض برای BUS، پهنای باند بزرگتری را به همراه می آورد. علاوه بر این حافظه ی اصلی نیز به همان نسبت افزایش سرعت می یابد. که بستگی به سرعت عمل آن داشته و این سرعت عمل بطور مستقیم به BUS سیستم (یا درمورد پردازنده­های AMD به سرعت پردازنده) وابسته است. در حالی که حافظه ها پس از جریان oveclocking – که در ابتدا نسبتاً کند بود -  مطرح  شدند، محصولات امروزی با در نظر گرفتن برتری از لحاظ سرعت clock طراحی می شوند، که نه تنها حداکثر overclocking سیستم را ممکن می سازند، بلکه پهنای باند حافظه را نیز افزایش می دهند و در نتیجه به عملکرد کلی کمک می نماید.به دلیل مکانیزم های کم مصرفی مانند تکنولوژی Cool`n`Quiet شرکت AMD و Speedstep ارتقا یافته ی شرکت Intel، همه ی پردازشگرهای جدید می توانند هم با multiplier پیش فرض خودشان و هم با مقادیر کمتر از آن کار کنند؛ ویژگی کم مصرف  بودن، کاهش سرعت پردازشگر را می طلبد. این امر باعث افزایش multiplier برای FSB و همچنین کاهش آن برای پردازنده می گردد تا سرعت clock هسته را تا حد ایده آل محدود کند. از اینرو می بایست ترکیبی از یک گذرگاه سیستمی (system bus) پرسرعت را انتخاب نمود.  از طرف دیگر حافظه های پیشرفته تر با مسائل مربوط به هزینه مواجه می شوند که البته همه ی محصولات خوب با این مورد روبرو می شوند. معمولاً سرعت های بالاتر clock حافظه تنها با افزایش شدید ولتاژ دست یافتنی است، و این امر مستلزم دقت در انتخاب IC های تولید شده برای حافظه توسط شرکتهای Elpida، Hynix، Micron، Qimonda و Samsung می باشد. قطعات حافظه ای حاصل ممکن است چندین برابر گرانتر از DIMM های (حافظه های دوقلو) کنونی باشد. برخی از تامين كنندگان، چيپ هاي کامل حافظه را می خرند و خودشان برش داده، انتخاب و بسته بندی می کنند. و برخی دیگر حافظه های آماده یا حتی قطعات کامل حافظه را خریداری می کنند